De zomer van 2019 heb ik gebruikt om een lang gekoesterde wens in vervulling te laten gaan. Nou ja, laten gaan, zelf doen dus.

Ik zag soms borduurwerken waarvan ik dacht, ooit, ooit als ik veel tijd heb dan, dan,. Maar soms moet je gewoon beginnen. De begonia’s werden immers bijna vleesetende planten dus de hoogste tijd voor een megaklus.

De voorbereiding was degelijk. Een boekwerk met alle patroonbladen, een geplastificeerde kleurenkaart en een raster op de borduurstof. Dat kostte tijd maar het was de tijd dubbel en dwars waard bleek al snel.

En dan gewoon volhouden, stug doorwerken. toveren met garen. Begin september 2019 het allerlaaste stiksteekje aan het onderste knoopje van het vestje van het linker beertje 🙂

Was er dan helemaal geen mini. Nee. Maar het nieuwe mini seizoen is weer gestart en de eerste projecten zijn klaar. Zo maakte ik oude bloempotten.

En niet veel later (met veel voorwerk van minivriendin Anita) werd de eerste pot gevuld met mooie klaprozen